Ahmet ile Mehmetindir bu şiir
Bir aşka ağıttır
Ahmet,Fatmayı çocukluktan beri severdi
Gözü Fatmadan başkasını görmezdi
Ahmet,fakir bir ailenin yetim çocuğu idi
Ama;Fatmayı adam gibi sevmişti
Mehmette Ahmet’in çocukluk arkadaşı idi
İki yiğit nam saldı kasabada
Aradan uzun yıllar geçti
Ama;bu yıllar yorgun ve meşakkatli yıllardı
Canı gibi sevdikleri devleti zor durumdaydı
Parçalanmaya yüz tutmuştu
Bütün dünya kin kusuyordu Osmanlıya
Yemenin,Kabenin,işkal edileceği söylendi
Durur mu bu iki yiğit
Hemen askerlik başvurusunda bulundular
Fatma Ahmet’in askerlik baş vurusu yaptığını duydu
Haberi alır almaz yüreği sızladı
Gidiyordu Ahmet
Bir daha geri gelmezse Ahmet
Ne yapardı Fatma
Ahmet haber yolladı köyün delisiyle
Her zamanki gibi nehrin kenarında buluşacaklardı
Ahmet ağır ağır geliyordu
Yüzünde hüzün vardı
Fatmaya yaklaştı
Göz göze geldi iki sevgili o an
Fatma:Ahmet gitmesen
Ahmet:Olur mu gülüm
Hz.Peygamberin mezarını yıkacaklarmış
Kabeye haç asacaklarmış
Nasıl bakarım köylünün yüzüne
Ne derim ben Hz.Peygambere
Yavrularmıza ne derim Fatma
Ayrılık vakti gelmişti
Dokunamadı Ahmet Fatmaya
Fatma çok ağladı
Nehire akıttı göz yaşlarını
Ahmet gidiyordu
Çünkü;vatan borcu namus borcu idi...



Ahmet ile Mehmet yola çıktılar
Ahmet’in göğsünde Fatma’nın mavi yazması vardı
Bu gidiş vefaydı
Hz. Peygambere hürmet ve saygıydı
Aylardan Ağustos
Güneş Yemen çölünü yakıyor
Beş bin müslüman Türk çocuğu yollara düşmüştü
Bu ne büyük acıydı Allahım
Mısıra vardıklarında sayıları üç bine düştü
İki bin Müslüman Türk çocuğu şehit oldu
Suları yoktu kınalı kuzuların
Çöl sıcağı ciğerlerini yakıyordu
Güneş bile ağlıyordu bu çileye
Sarıkamışın donduran ayazına inat
Bu sefer yanıyordu Mehmetçik
Çarıklar eski
Yemek yok
Su yok
Yakıyordu yemen çölü Mehmetçiği
Yığılıyordu gencecik bedenler kumlara
Herkez bir yana savrulmuştu
Yemen ağlıyordu Müslüman Türk çocuklarına
Açlık
Sefalet
Hakkaniyet
Vefa
Hepsi yemende yazılıyordu tarihe
Ahmet ile Mehmet yorgun düşmüştü
Mehmet’in adımları ağırlaştı
Yürüyemiyordu Mehmet
Dayan diyordu Ahmet az kaldı
İnsanlık ağlıyordu bu manzaraya
Ahmet Mehmeti sırtına aldı
Kilo metrelerce gittiler
En sonunda karargaha geldiler
Yorgun ,bitkin bir vaziyette
Ahmet, Mehmet ile ilgileniyor hadi kardeşim diyordu
Fatma ise Anadoluda çaresizdi
Ahmetten haber alamıyordu
Ne kadar çok sevmişti Ahmet’i
Günler geçiyor,hasret katmerleniyordu
İki yiğit;Ahmet ile Mehmet
Yemende çarpışıyor
Düşman kuvvetlerini yok ediyordu
Çünkü;bu bir milletin davasıydı
Bu savaş kazanılmalıydı
Bir gece İngiliz kuvvetleri ‘’kasrik’i’’ bombaladı
Ahmet kasrikte görev yapıyordu
Mehmet haber alır almaz yanına koştu
Ahmet’i aradı enkazların altında
Ve Ahmet’i buldu
Ahmet ağır yaralanmıştı
Sağ bacağı ve sol kolu kopmuştu
Alnında kocaman bir şarapnel parçası vardı
Mehmet baş ucunda ağlıyordu
Ahmet kardeşim diyordu
Ahmet bir ara inilti halinde Mehmete seslendi
Ahmet dedi ki:Mehmet senden bir isteğim var
Mehmet:Söyle kardeşim dedi
Ahmet:Mehmet ben ölürsem Fatmayla evlen dedi
Dünyalar Mehmet’in başına yıkılıyordu
Ne büyük bir acıydı bu
Mehmet:Asla dedi ve kabul etmedi
Ahmet:Fatmayı başkası üzer,incitir lütfen dedi
Ahmet:Sana hakkımı helal etmem Mehmet diye tekrarladı
Ve Ahmet titremeye başladı
Kısık bir sesle Kelime- i-Şahadet getirdi
Ve şehit oldu...


Dünyalar Mehmet’in başına yıkıldı
Ne diyecekti Ahmet’in anasına
Peki ya Fatmaya ne söyleyecekti
Annesi Ahmet’i, Mehmet’e emanet etmemişmiydi?
Bir ay sonra Yemende savaş bitti
Araplar ve İngilizler Osmanlı askerlerini öldürdü
En çokta bu üzüyordu Mehmet’i
Hani din kardeşiydik diyor
Biz sizin için gelmiştik
Neden böyle yapmıştı Araplar?
Çölde iki bin
Yemende bin tane müslüman Türk çocuğu şehit oldu
Mehmet çok üzgündü
Ne yüzle gidecekti İstanbul’a
Fatmaya ne söyleyecekti
Nasıl benimle evlen diyecekti
En yakın arkadaşına nasıl yapardı bunu
Ama;Ahmete söz vermişti
İstanbul’a gitti
Ahmet ile oyun oynadığı o sokak, başına yıkıldı
İlk önce Ahmet’in annesine gitti
Künye ve Bayrağı verecekti
Ahmet’in annesi haberi çoktan almıştı
Ağlaya ağlaya gözleri kör olmuştu
Peki ya Fatma
O ne yapıyordu?
Fatma’nın evine doğru yol aldı
İki göz iki çeşme ağlıyordu
Ahmet diyip ağlıyordu
Fatmaların evinde hiç kimse yoktu
Ev yıkılmış,viran olmuştu
Ne olmuştu bu eve böyle?
Duvarlar simsayahtı
Siyahı görünce aklına Ahmet geldi
O da ’’kasrikte’’ yaralı bir şekilde sıcağın alnında ölmüştü
Bedeni adeta kavrulmuştu
Evde hiç kimse yoktu
Fatmayı göremedi
Komşularının kapısını çaldı Fatmayı soracaktı
Komşusu kapıyı açınca Fatmayı sordu
Komşunun gözleri doldu
Yavrum dedi:


- Fatma’nın sevdiği güneşin alnında Yemende şehit olmuş
- Fatmada haberi alınca
- Kendisini eve kapattı
- Kitledi bütün kapıları
- Gaz yağı döküp evi yaktı
- Yanarak can verdi o güzel kız
- Sevdiğinin acısına dayanamadı....
- Ve Mehmet dizlerinin üstüne çöküp ağladı...



’’ Aşkı ve sevdayı;Şehvet,Rezalet,İhanet üçgeninde yaşayanların inadına
’’ Seni;Yemende Ahmet gibi,alevlerin içinde Fatma gibi seviyorum BİLESİN...’’


MEHMET ÖZMEN (27.03.2010)