ERZURUMLU ELİF...
Elif daha çocuk yaşlarda yetim kaldı
Hiç gülmedi yüzü Ama gerçek bir Türk kadınıydı Ağlardı kaybettiği geleceğe Hep yavruları için yaşardı İki kızı bir de kara gözlüsü yani Ahmet´i vardı Zor zamanlardı Devletine ´´ hasta adam ´´ ismi konmuştu Ağlıyordu milleti İşkal edilmişti toprakları Anadoluya hüzün çökmüştü Elif namus timsaliydi Vatanını, bayrağını çok severdi Vatan ismi geçince gözleri dolardı Türk kadınıydı o Binlerce yıllık bir mirasın öz sahibi idi Ve ansızın bir şeyler oldu hayatında Ermeniler Elif´in köyünü bastı Çoluk çocuk demeden öldürdüler Kadını öldürdüler Yaşlıları öldürdüler Kan ağlıyordu Erzurum Bir ana idi o Ama; Türk anası Çok fedakarlık etti vatanı için Bütün çeyizlerini orduya bağışladı Altın,bilezik,kap gacak ne varsa Çünkü; vatanı tehilkede idi Duramazdı, susamazdı Vatan diyip düştü yollara Kadın birliğine komutan oldu Vatanı için çarpışıyordu Elif: Cephede komutan Elif: Hastanede ebe Elif: Evde ana Bir haber aldı akşam üstü Komutan onu çağırmıştı ´´ Elif bacı kötü bir haberim var dedi´´ Elif: ´´hayırdır komutanım dedi´´ ´´Oğlun Ahmet dedi komutan´´ Elif sustu ´´ Oğluma bir şey mi oldu komutanım´´ Harbiye nazırı konuştu ´´ Oğlun düşmanla işbirliği yapıyorumuş´´ Ne büyük bir acı idi bu Ahmet vatan haini mi olmuştu Boğazına düğümlendi her şey Bir yanda vatanı Bir yanda Ahmet Zor büyüttüğü kara gözlüsü Yemeyip yedirdiği İçmeyip içirdiği Fidanım dediği oğlu Kara gözlüsü Elif bir anda ilkindi Oğlu ´´ vatan haini´´ idi Topladı kendini Ah! Oğlum diyordu içinden Neden neden? Vatanımıza ihanet olur mu? Bayrağımıza hüzün yakışır mı? Ezan susar mı? Bütün köy bu olayı konuşuyordu Ahmet hainmiş, dağdaymış Türk köylerini basıyormuş Düşmana rehberlik yapıyormuş Kaç gece uykusuz kaldı Elif Kaç karanlık gece Günlerce uyku uyumadı Evladı haindi Canından çok sevdiği vatanına düşmandı Elif: Gecelere hüsran Elif: Tarihe misal Elif: Yazılmaya hazır destandı Cepheye sevkiyat devam ediyordu anadoluda Kınalı kuzular yol alıyordu hasrete Şehit olmaya gidiyoru hepsi Vatanları için düşmüşlerdi yollara Elif bir haber aldı Ahmet ve çetesi kınalı kuzulara yolda pusu kuracakmış Kara gözlüsü, kınalı kuzulara kıyacakmış Doğruldu bir anda yerinden Sandığını açtı O naftalin kokan; hasretini gömdüğü sandığını Eşide yemende şehit olmuştu Baba yadigarı silahını aldı Yola düştü Mehmetçiklerle beraber Yüreği hızlıca çarpıyordu Bir yanda vatanı Bir yanda evladı Acaba Ahmet´i bunu yaparmıydı? O gece sis çöktü ulus dağına Bir yanda vatanı Diğer yanda kara gözlüsü Kurşunlar atılmaya başlandı Elif´in gözünün önünde bir bir yıkılıyordu fidanlar Oğlu Ahmet kınalı kuzuları öldürüyordu Kafasını kaldırdı Ve silahını doğrulttu Art arda sıraladı mermilerini Ahmet´i kara gözlüsü kanlar içinde yığıldı yere Kendi elleriyle öldürdü öz evladını Alnını bile kırıştırmadı Çünkü; önce vatandı Elif: Destan oldu tarihe Elif: Örnek oldu Türk analarına Elif: Dedi ki: NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!!! ´´ Vatanı için evladını öldürebilecek analara selam olsun ´´ MEHMET ÖZMEN (15.03.2010 ) |