Aylardan Mayıs,
Alıyla, Yeşiliyle,moruyla
Renk cümbüşü her bir yan..
Tüm ağaçlar meyveye dönük çiçekte
Sığırcıklar ötüş yarışında dallarda
Dereler bir başka çağlıyor ahengli.
Gelin misali süzülürken dağlardan..

Toprak…
Buram buram Anadolu,
Kokusu dimağlara şenlik
Başkaldırmış gelincikler
İnatla gökyüzüne.
Hafif bir meltem eşliğinde
Raksediyor cılız gövdeleriyle

Güneş alabildiğince ışık saçıp,
Aydınlığa boğuyor her yanı
Göz kırpıştıran çapkınlığıyla…

Toprakla birlikte uyanıyor insan,
Cemreler düşmüş kanına,
Düşünceler adeta isyanda,
Öyle büyük bir hırs ki anlatılmaz
Kaşlar çatılmış, bakışlar derin.
Yüzlerde kararlılık ifadesi
Dillerde ikrar,
Bu yıl mutlaka olacak!
Veee Başlıyor toprakla olan savaş,

Önce çıplak ayaklarıyla,
Var gücüyle basıyor böğrüne,
Sonra; başlıyor saçını yonmaya.
Bir panter çevikliğinde
Yırtıyor yüzünü pençeleriyle
Elindeki hançeri binlerce kez
Toprağın ciğerine saplıyor
Almıştır toprağa olan hıncını.
Merhem olsun diye yarasına
Serpiştiriyor tohumları yüreğine..

Artık beklemek zamanıdır
Sabırla,
Umutla,
Güneşle yağmur imecilikte
Yardım olsun diye insan oğluna…

Derken,
Bir sabah evet, evet bir sabah
Günün ilk ışıklarıyla
Boynu bükük bir filiz,
Çıkmıştır gün yüzüne,
Biraz ürkek, biraz da kaygılı.
Güneş el uzatmış filize,
Okşayıp çenesini…
Gururla kaldırmıştır başını gökyüzüne.

İşte kaygısı buydu insan oğlunun
Beklenen de buydu özlemle…..

Ferah Yılmaz- Dağarcık İZMİT 12.12.2005/13:25