VURGUN YEMİŞ ÜMİTLERGönlüm ıssız, bahçelerde matem mi var, solgun çiçekler? Sevgisiz kalan gönüllerde, hüzün mü taşır dilekler? Siyahlara bürünmüş kalbim, hüznünle solmuş gündüzler. Zaman içinde vurgun mu yemiş, çırpınıyor ümitler? Benim yalnızlığım içimde, ruhum aşkı bırakmadı, Gözlerim yaşla dolsa da, kalpteki sevgin aratmadı, Yaralı gönül ateşte yanmış, ta derinden severken, Hatıralar o kadar derin ki, aşk yalnız bırakmadı… Yaralıdır kalbim, kuş misali kanatlanıp uçmasın, Sevdam geceye dönmesin, geri kül yığını kalmasın… Mendil artık nemli, ıslanmıyor, akan yaşa bakmasın. Bir dost eli uzansın, saçlarımı okşasın bırakmasın… Hasret kokan sevgi gönlümde, kor olsa da üşüyorum, Seven kalbim yalnız, ayakta duramıyor düşüyorum. Gün solmuş, çiçekler açmıyor, yalnızlığa şaşıyorum, Dostlarda sevdalar tükenmiş, yazda kışı yaşıyorum… |