DÖRT MEVSİMİ SAKLIYORUM
Kalp gözüyle görüp aşk gözüyle yaşarken
Bir sevda ateşiyle buzullar arasında eriyorum Kanayan yarama tuz biber basarken. Ayrılık rüzgarı aşk çölünde şiddetli eserken Şartsız sevgiyle ta hücrelere kadar üşüyorum Ezasıyla, vefasıyla, sefasıyla sevgiyi yaşarken Gönlüm hazan mevsiminde güller sararmış, Karanlık umutlarıma dolunay ışığı ararken Gözlerimden yağmur bulutları coşarken Rahmete hasret toprak kadar ıslanıyorum İnceden bir hüzün hayata tüm benliğimle bakıyorum Kirpiklerim ıslak yalnızlığım mevsimlerden uzak Gerçek aşkla kavrulmuş güneş gibi yakıyorum Dudaklarımda saflığım penceremi duayla açıyorum Bir gök kuşağı kalbimde dört mevsimi saklıyorum Dertler bitmek üzere kalem yapraklara sığmıyor Kalbim yaralı artık konukta beklemiyor gözlerim Hatıralar solmuş aynalar kararmış sözler avutmuyor Mevsim hazan kalbim sevgiler güller dağıtmıyor Islanmış bulutlar ardından doğacak güneşe bakıyorum |