Çığ(lık)larım [II]Artık kanayan kaldırımların üzerinde, sonsuza yol alıyorsun.. Ellerin, kimden ödünç aldığın umutları saklıyor Ve kimler seninle umudu yarına savuruyor? Onbinlerce cevapsız sorunun ruhundaki sarsıntısı, neden hala seni yok etmiyor? Tükenmeyi dilerken, nasıl birden bire karanlığı yırtan gücünle, dikiliyorsun ayağa.. Meydan okuyorsun .. Hayır! hayata yada insanlara değil .. Senin savaşın kendinle işte bu yüzden en çok kendini yaralıyorsun.. Yaralarından kutsal sancılar yaratıp, parmaklarınla kaybolmuş ruhlara sunuyorsun.. Teker teker çarmıha geriyorsun düşleri.. |