Düşsel Sanrılargeldiler dimağımda beyni kaçık ucubeler iki lafın belini kırdılar önce tenimde yorganlar tutuştu aşk anaforundan gelgit aralığında kadeh tokuşturdular teslimiyet töreniydi yatak ucunda serenat unuttum terli nöbetlerde kalp kırmaları boğuk nefesimde tutuştu yangınlar şeytan azapta gerek girerken kanına garibin yüreğimde elleri dolaştı küçük cin baronlarının kulak zarını zorlayan kahkahaları derinden verimli bakireler emzirdi korku nöbetlerini bir prense bir kurbağa layık görüldü bir güçlüye bir güçsüz ölüm sunaklarında beyazın rengi döndü griden siyaha günahın satır araları alla mor renginden düşsel sanrılarda kayboldu ibadetler tıkandı bir şair şiir güncelerinde kelimeler yosun bağladı dibinden İlham damarları kurudu tümden Aşk Leyla’dan öteye gidemedi şiir mezarlığında 25.03.2010 İnsan hep korkuya sarar umudu hasrete ışığı karaya gülü dikene oysa hayat günlük sanrılarından öte bekler insanı elinde karanfilden yürek yangınlarıyla |
kelimeler yosun bağladı dibinden
İlham damarları kurudu tümden
Aşk Leyla’dan öteye gidemedi şiir mezarlığında
tebrikler güzeldi