Günlerimin İhtiharında ki
Sana olan hicranın alevinde piştim
İntizarın yığılan sellerinde aştım Ahdetin kapısını açtım Güllerin kanlarını yüreğimde yaktım Kirli bulutların yüzüne taş attım Kaldırımların inilti nefesini ittim Ruhumun ızdıraplı tokmağını aldım Dudaklarımda kilitlenen sabırlara vurdum Dişlerimde sıkılan ismini yırtım Hülyalarımın iştahına koydum Sen şafaklarımın sabahlarında görünmedin Ruhum sancıların kaşıklarında dağıldı Yıldızların dertleri gözlerime doldu Sokakların uğultusunda sesinle yoktun Hayatımın karabasanında gölgen takipte Günlerimin intiharını uçurumlara bıraktım Özkan Karaca |