KENDİ YOKLUĞUMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yıllar önce okunmuş bir kitabın arasında yalnızlığa mahkum edilmiş mısralar...
Fırlattı attı cebindeki gece mavisini
Uğrunda aşklara dalmıştı oysa Rahat değildi yüreğinin içi Kırılmıştı umutları hoyratça Bulanıktı tüm düşünceleri Neydi onu salan karanlıklara Şöyle bir hatırlayıverdi geçmişi Dönemem dedi karanlık tuzaklara Terk ettim tüm yasak mekânları İhtiyar dedim sevdalara Çok derinlerde kilitli cânân Elveda demek kolay olmadı aslında Değişmişti dünyanın seyri Uzandı deli divâne yaralara Rüzgâr bile eski rüzgâr değil ki Samyeli dündü poyrazlara Utandı, kendinden geçti birden Nâlân kalbini saldı çocukluğuna… Artık aldırmıyordu kendi yokluğuna… (OCAK-1999) |
Değişmişti dünyanın seyri
Uzandı deli divâne yaralara
Rüzgâr bile eski rüzgâr değil ki
Samyeli dündü poyrazlara
Utandı, kendinden geçti birden
Nâlân kalbini saldı çocukluğuna…
Artık aldırmıyordu kendi yokluğuna…
YOKLUĞUNA ALDIRMAMAK VAR OLUŞUNDAN HOŞNUT OLMAMAK MI DERSİNİZ? NALAN KALBİ ÇOCUKLUĞA SALMAK DÜNLERE ÖZLEM DUYMAK SANIYORUM,HAYAT ÖYLE ÇÖZÜLMEZ BİLMECEKİ AŞK OLSUN BEN ÇÖZDÜM DİYENE.GÜZEL ANLAMLI HÜZÜNLÜ DÜŞÜNDÜREN DİELERDİ YÜREĞİNİZE SAĞLI DEĞERLİ DOST YÜREK DAİMİ BAŞARI DİLEKLERİMLE SELAM SAYGILAR...