Efkar-ı Derya
’Yitiklerim’ süzülür ’Anlamsızlıklarında’
fırtınalarımda ’Anlamın’ batar ’Derinlerine’ ’Anlamın’ bana en uzak limanlarda. bilinci kayıp bir kaptanım şimdi ben ’Anlamın’ ölüme çekti beni, öldüm. ve ben bedenimi çoktan yıkadım mavi gözyaşlarında. efkarım bilmem kaç kulaç boyu ’sen’ doldur ölümü içerim ’Gözlerinin’ raksında. ’sen’ doğuş, ’sen’ yaşam, ’sen’ ölüm, ’sen’ ölümden sonrası ve ’Sen’ en mutlak gerçeğim. |