Gel...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın özlem çanları ölüm sessizliğinde delerken geceyi, tınısında bir yakarış iner bulutun koynundan şiire.
ay sessizliğe inerken,yakamozun sihrine uçarsa Ankalar... dinle... yoksun işte … içimin kıyameti ateşten bir dil gibi sancılı şiirler doğuruyor geceye her öldüğümde yeniden yarat diye beni bir umut ol sus’larıma gel… d/üşüyorum sevgili… ölüm sessizliğinde yaşam çığlığı ol sesime kanadı dört duvar zindan sensizlik olay mahalinden arta kalan aşk kırıntıları… sanrılı… dokunma sen yanlarıma ellerin üşür yokluk en olmaz yerimden aç bir çocuk kadar sabırsız vurur rüyalarım çırılçıplak… yamalı uçurtmalar havalanmıyor gönlümden firar etse ruhum göğsümden bildiği tek yol sevdan olur peşimde kollarını gölgeme dolamış hasret gözlerimde kayıp bayram sevinci… bir başkalık var özleminde konuşsa gözlerim bakamaz… sussam kaldıramazsın… hisset… içimde kayıp bir eylül yaşanmamış bir mevsim rengi avuçlarımda uçmayı unutmuş kuşlar… kanadında acının mührü olur ya… z/amansız bir sızı sarar da ruhunu nefessiz kalırsan bil ki her daim huzur kıyılarım senindir gel… DİLEK ÇEVİK |
güzel bir başlangıç defterde...
hoşgeldiniz