MARTIN ELLERİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Anneydi martın çocuğu SÜREYYA.. ve ana yüreğinin attığı bir evlat.."O" ben;ben O’yum cümlesiydi mutlaka, Uzay ikliminde onun tasviri..ve bana gelince.. Yıllar önce dostluğuna talip, bugünse dosttan öte kardeşliğinden emin olduğum yegane insan..SÜREYYA.. İyiki varsın iyiki doğdun be kardeşlik.. Doğum günlerinin en güzel tarafı, yaşımız kadar eski dostluklarımız var diyebilmek belki de.. Pir-i Alemde de görüşmek dileğiyle.. :)
Kocamandı martın elleri,
Avuç avuç kucaklardı yürekleri.. Kıymetliydi martın çocukları, Sözde değil özdeydi sevgileri Ve kalde değil haldeydi sadakatleri.. Gün olur ayaz keser borana salardı da kendini, Bükülmezdi namerde bilekleri, Gün olur üşürdü martın elleri, Yansa da soğuktan bilmezdi acısını.. Kadifemsi bir yorgan olur, Sarardı sanki, Aklını ayaza salmış tomurcuk gülleri.. Zihninin dehlizlerinde bilinmez Nelerin sırra kadem bastığını, Ketumdu zira dostlar içinde martın çocukları.. Sağanağa gebe bir bulut taşısa da kirpiklerinde, Kendineydi kederleri.. Fırtınaların sukuna erdiği Bir limandı nemli gözleri.. kocamandı martın elleri ve mart çocuklarının yürekleri.. 10 mart 2010 ... |