Akşam Oluyor Bu Kentte..
Akşam oluyor bu kentte
Yorgun sis bulutları çöküyor çatıların üzerine Gününü tamamlamış kırlangıçlar Sığınıyor balkon pervazlarındaki yuvalarına Akşam oluyor bu kentte... Bozacının çıngırak sesleri geliyor uzaklardan Cami avlusundaki çocuk Topluyor yerden mendilini Soğuğun kızıl rengi okunuyor Minik, çelimsiz ellerinden Akşam oluyor bu kentte Ezanlar yükseliyor minarelerden Araba gürültüleri, esnaf sesleri Birer birer çekiliyor sahneden Dükkan kepenkleri inerken perde perde Günün son demini haykırıyor Gelip geçen naçar gölgelere Akşam oluyor bu kentte.. Düşüyor yüzlerdeki maskeler Zamanın gerçeğine bırakıyor yerini Sahte gülümsemeler.. Akşam oluyor bu kentte Sokak lambaları parlıyor caddelerde Karanlığın katran sükutuna inat.. Beklenmedik bir ses deliyor Lambaların aydınlığını hece hece Konuşuyor bir divane Arz-ı hal eden bir lisanla Kendi kendine.. Akşam oluyor bu kentte Ayak sesleri çekiliyor kaldırımlardan Şehir uykuya dalıyor Gölgeleri sislerin ardında.. Ve ben..bu kentte.. Firari bir yalnızlığın pençesinde Tutuklu bir gecenin hücresinde Karanlığı yaşıyorum.. Gri düşlerime giren gözlerinle Aydınlığıma Sen’le uyanıyorum.. |
Ayak sesleri çekiliyor kaldırımlardan
Şehir uykuya dalıyor
Gölgeleri sislerin ardında..
Ve ben..bu kentte..
Firari bir yalnızlığın pençesinde
Tutuklu bir gecenin hücresinde
Karanlığı yaşıyorum..
Gri düşlerime giren gözlerinle
Aydınlığıma Sen’le uyanıyorum..
Erzurum'un buz kesen akşam soğuğunda......
Evinin penceresinden gözlemlerini dile getirişin ve sözcük kurgusu güzeldi....
Yüreğine sağlık desem........