ELAZIĞ DEPREMİ.Yaktı yüreğimi, deprem acısı. Sardı Türkiye’mi, bunun sancısı. Yıktı Elazığ ı, ölüm meleği. Elli bir meyhit var, yaktı yüreği. Bebekler çocuklar, kadın erkek var. Yıkıldı evleri, çürük duvarlar. Taş toprak yığını, her taraf enkaz. Sanki bomba düşmüş, bu kader olmaz. Analar bacılar, ağıt yakıyor. İnsanlar şaşırmış, herkes ağlıyor. Canan kızımızın, gözyaşı aktı. Yükselen feryatlar, arşa ulaştı. Kovancı köyünde, minik bebekler. Aleyna nur gibi, korur melekler. Anne kucağında, kurtuldu çiçek. Anacığı öldü, öksüz bu bebek. Karakoçan Başyurt, yasa boğuldu. Bingöl, Batman, Siirt, deprem duyuldu. Doğu sallanıyor, beşik misali. Bu fakir köylerin, perişan hali. Enkazın altında, kalmış çocuklar. Analar babalar, yas tutar ağlar. Allahım bu hale, can dayanmıyor. Dostlar durum böyle, ülkem ağlıyor. Kanatlı Göçmeler, Demirci köyü. Yer kaynamış çıkmış, toprağın suyu. Sahipsiz yoksullar, kerpiç evleri. Ölmüş koyun kuzu ve inekleri. Türkmendağlıyım ben, yanar yüreğim. Vatana millete, canım veririm. Ülkemin kaderi, bu olmamalı. Güller tomurcukken, hiç solmamalı. HİLMİ CAN. 9.MART.2010. (2588) |