Müsvedde Hayattan Gidiyorum...!Bütün çırpınışlarını yitirmiş Renklerden yoksun bir asi gibi Müsvedde bir ömrü karalıyorum Kırık uçlu kursun kalem misali İnadına siyah’a İnadına anlamsız şekillere Ve inadına yalnızlığa gömüyorum beni Bütün değerleri sıfırlıyorum Bütün hesapları kapatıyorum Ve fırsatları salıyorum yokluğa İmzamı atıyorum, Son yaptığım isimsiz tual’e Ve tek bir resim kalıyor Kurşun kalemle çizilmiş Son eser, son örnek Ben bu müsvedde dünyaya Son kez mührümü basıyorum Ve gidiyorum...! Tüm gizemiyle kendimi, İnadına yalnızlığa gömüyorum Bu son gece Bütün sancılarımla Kattığım anlamla Anlaşılamayışımla Yaktığım mumlara üfleyerek Aldıklarımı iade ederek Gidiyorum...! Kulaklarımda hüzünlü nağmelerle Bavulumda düşlerimle, Tükenmiş,kokmuş ümitlerimle, Kör kütük duygularımla, Zaferlerimle,yenilgilerimle, Var oluşumdan, yok oluşuma Gidiyorum...! Uğruna savaşacak ya da Kaybedecek bir şeyi kalmamış Bir kumandan gibi Yorgun düşüp kendini Örümceğe bırakan sinek gibi Sonunu düşünmeden teslim oldum Gidiyorum...! Erzincan Adem Yıldırım |