VEDA

Son çırpınış belki bu kanatlarımın,
Son demi hayatımın
Mutluluğun, acının, yalnızlığın,
Hüznün ve tüm duyguların sonu
Kimbilir belki,
Birazdan bitecek hepsi
Silinecek acı-tatlı hatıralar
Sonsuz bir boşlukta
Yolculuğa çıkıyorum ben
Yanımda hiçbirşey götüremeden
Biri beni bekliyor uzaklarda
Bekle, geliyorum az sonra
Kurtuluşum olacak bedbaht yaşamdan
O kadar berrak ki sular
Tertemiz, kedersiz bir yolculuk bu
Bütünleşip azgın sularla
Gidişi çok kolay olan
Ve birazdan
Sıyrılacağım bu dünyadan
Bakiyorum son kez ufuklara
Düşlüyorum kalan son aklımla
Hayal etmek güzel de
Herkesin mutlu olduğu o yeri
Var mıdır öyle bir yer evrende?
Belki ıssız bir ada,
Yemyeşil küçük bir ormanda
Belki de buluttan bir ev,
Kurtuluşu nedir bu berbat yaşamın diye
Soruyorum uçsuz bucaksız göklere
Çağırıyor beni Kızılırmak
Gel ve temizlen tüm günahlardan
Sularım gibi temiz, ana sütü gibi ak,
Evet, sorunun cevabı basit diyor
Sular akıp gidiyor!...