KAVRAMSIZLIĞAYürekten vurmanız gerekmezdi ipi boynuma mili gözüme çekseydin Sözünü dinlemezdim. doldururdum azık torbanı bu açlık canımıza artardı. Ardından zûl gelirdi yaşamak. Nerden bilebilirdim ki saman altında özgül ağırlığın bir olduğunu. Birgün; bütün harfler birleşip hesap soracaklar bizi yerli yerine koymadın diye cümle olacaklar mesela. Cümle alemin ağzına pay düşecekti küs kaldığımızda. Hasret; özlemin yakasından tutacak bana ön ayak olmadın diyemiyecek artık. Kış; donup kalacaktı beşinci mevsimde Sıradan bir dostluk olsaydı. Kavramsızlığa pışşşıkk.. Yusuf Engin Tekin |
Tebrik ve selamlar ...