Ruhumun yamalı düşü
Karanlıktı, gecenin koynunda bıraktığı o derin sızı
Özlemin üstümde ayaz bir gömlek

Ruhumun yamalı düşü
Bilirim ki hüznün sesi çarpar rüzgâra
Yinede mor menekşeler büyür
Ve usulca öpüverir yüreğimi
Bir düşün kuytusundayken özlemlerim
Bu sabahı da sensiz karşıladım

Bıraktığın gibiyim diğer yanım kendine ihanette
Bahar yeşili gözlerin gelir aklıma
Bu yüzden kendimi verdim hüzne
Durulur sular nasıl olsa, yürek çalkantıları sona erer
Yinede yalnızlık en iyisi

Ay saatlerinde Her bir yana bahar eserken
Sonsuzluğa düşmeyi muştulayan yıldızlardık
Artık yol ayrımında değilim hiçbir gölgenin
Çıkardım üzerimden ayaz gömleğini, hüznünü
Bak sana neler getirdim adına şiir yazılmamış
Baharın yeni açan güllerini ,
Ruhumun yamalı düşü
Özlemini yazmak kalıyordu geriye…