-özgeye-

Sonunda bu da oldu ya öylesine sonumu bekleyen


Yalnış bir hikayede yüzüne rastgeldi bakışlarım
uzun, sarı saçlı bir alışkanlıktın
göğsümü her yerinden tetikleyen
kilometrelerce uzak
milimetrelerce yakın


ne yazık ki somutlaştırıldı dileklerim
yalnıştım...........


acılar çekmiştin gülüşlerinde belli edilen
nefesini bilirdim
kokunu sever gibi anında
kimdi neyin ta kendisiydi
şu hergün kulaklarıma mekan kuran sesin
yoksa seninmiydi?

seni tanırcasına uysal sevgili
sanki hiç olmayan bir arkadaş
nerede kaybettiysem
her defasında aynı yerde bulur gibi


bir hikaye idi hikaye-siz
yüzünü olmadık anlarda rastlaştıran
belki unutulmuş sözcükler kadar mutavazi
öz-ünde başkalaşdıkça muammalar
ge-rekli bir anlam sayıldıkça......


( İBRAHİM YALÇIN )