bir beden gecenin karanlığına karışaninsanı sarhoş eden karanlığında gecenin bağbozumu havasında bir yatağa yayılmış beden yakaladığı zaman bırakmayan bir yastık ve üstünde yorgun görünümlü bir yüz... ki evinden içeri gireli üç-beş dakika ya olmuştur ya da olmamış... gözlerimde canlandırıyorum da ilk girdiği anı kapıyı anahtarla açıp değil karadeniz bir kaptanın ifadesi vardı suratında daha yaşlı ve daha deli bir denize kaptırmış tüm gemilerini... beklediğim için akşamüstünden beri gelmesini uyanmama yetti kilit yuvasına ilk girişi anahtarın... kilidi çevirdi anahtar yardımı ile kapıyı iteledi gecesinde kalan son damla gücünü kullanarak... yatakta doğrulmaya çalıştım... ve o yorgun... göz göze geldik... sözsüz sorular... sözsüz cevaplar... ki tüm bunlara rağmen odada ben yokmuşçasına bir ucuna oturdu uzanmış olduğum yatağın ceketi hariç üzerindekileri çıkarma gereksinimi duymadan yatağa uzandı ve - ben yataktan kalktım -... hüznüne eşdeğer bir sessizlik doğurdu uykuya teslim gözleri... bu sessizlik sonrası biraz önce çıkardığım ceketi aldım ve kapıyı üzerime kilitleyip bıraktım bedenimi insanı sarhoş eden karanlığına gecenin... Serkan Canbolat 13.06.2007 / 09.04 |