Arkadaş2Dostluğun kabuğunu kopardın arkadaş Ne sana yazdığım şiirlerin anlamı var artık Nede bölüştüğümüz bir dilim ekmeğin Zorla yapıştırdığım anlamsızlıklarla dolduruyorum anılarımızı Beyazı çalmıştık ya buluttan siyah çalmasın diye utanarak yıldızların ardına saklanmıştık çocukça masumiyetle İlk kirlenmeyi o zaman öğrenmişsin Yıktın kumdan yaptığımız kaleleri birkaç kelimeyle Yıkıntıların en büyüğüydü oysa en yaralayıcısı Savunmasızdım bağlıyken mazideki limana Gemilerim hep köhne kâğıttan bozmaydı dalgalarım Taşlar dizilmişti yıllara her kulaçta dizlerim kanardı Sana sarıldım ey çocuksu bakışların ardındaki ihanet yüklü Eserinle gurur duy artık batıktır bütün limanlar |