evet ben çocuk doğdum
öyle ki ilk adımları silik oldu
ilk gülüşüm boştu babam kimdi bilmedim
bir tek kişi sahiplendi kucağında
annem tüm sıcaklığınla
onun kokusu karışık terlerle kaplıydı
ama bir an olsun yüzüne vurmadım





büyüdüm sessiz bir şekilde




her gece ağlama krizlerine girerdi
şahitlik ne kadar acı olsada susardım
sormak isterken bir el tutardı sanki beni
ve yüzüm eğilirdi
belki de sorun ben olmaktan kaçardım
bilirdim bir lokma ekmeğin nelerden geçtiğini
bilirdim bir yudum suyun namına kimlere köle olduğunu





bir bayram günü
o yoktu ne kadar sarmak istesede beni
zaten bayram hanemize pek uğramazdı
yalnız hatıra sayfamda bir an kaybolmadı
beden yorgunluğundan kaçırdığı papuçlarım
eksik bırakmak istemedi yavrusunu bayram sevincinden
o benim annem
ne kadar utansada
alın teri namussa sizin adınıza
benim namusum onun göz yaşlarında





ben uyurken gelirdi yanıma
gece yarısı severdi saçlarımı saflığınca
yaş damlacıkları düşerken suretime
usul usul silerdi kıyamazdı canının parçasına
göz kapaklarım ne kadar durmasada
çaktırmazdı katılırdı sesiyle o tatlı oyuna





anne
sen benim herşeyimsin her kez seni dışlasada
olsun kimin umrunda
biliyorum ki cennet senin ayaklarının altında.....