bu sokaklar katili aşkımızın
failsiz meçhul bir terk edişte
katili sensin bu sokakların, gözlerin kapalı yürüdün
yüzünde saklı bir tebessüm, hüküm giymelisin cinayetten
zanlısı sensin kaçkın bakışların, vursan şakaktan, aktan beyaz kanım

katili sensin bu sokakların, sahipsiz bir terk edişte

evveliyatı eskidir yalnızlığın aşka nazaran
ve bilirsin Adem ilk yaratılan, yalnızdı senin anlayacağın
ve Havva’yı yarattı yaradan, aşkı saldı bir nevi, yalnızlık yürürlükten kalktı
ve ölüm girdi araya sonrasında, işte aşk o zaman bitti, yalnızlık hükümdar

katili sensin bu kaldırımların sokaksız failsiz dönüşlerde

unut demek için mi sevdirdin kendini
zaten alışık olduğum yalnızlığa alışmayı anlatma bana
sen gidersin o gelir ve vefasızda değildir sana nazaran
sen gelince o hiç gücenmez çekilir aradan

katili sendin yalnızlığımın
işte mahşeri yaşattın dirilecek ölen yalnızlıklarım

ve nefret dolanacak sarmaşık gibi yüreğime
duvardaki resim inecek ufaktan tozlu sandık dibine
yıllar sonra çıkacak, umursamaz alacağım tozunu
bir sigara yakabilirim işte o zaman, resmin karşımdayken

sen katilisin yaşananların, şimdi unutulacaksın

unutmak sanattır meziyet ister
marifetim kıttır anlamam unutmaktan

katili sensin yaşanların, tanıktır bu kentin sokakları

Osman Coşkun