Bir dahası yokmuş bu sevdanın
Yar öyle söyledi
Dün gece…

Toprağa gömülmüş rayihan kokulu yaşam
Şehla bakışlar dalgalarla dağılmış
Yâri öptüğüm o sahilde…

Hayaller şiirlere saklanmış
Sıcak bir öpücük yokmuş artık
Ayaz gecelerin
Dağınık yatak akşamlarında…

Yetim kalmış göğsüm
Gözlerim öksüz
Ve ellerim
Okşayacak saçları bulamamış
Aşkı içerken yârimin gözlerinden…

Gecede bir ben kalmışım
Ve gece bir tek bana kalmış yardan sonra…

Hayaller umarsız
Aşkım biçmiş kendi kefenini
Bak ölüm bile geldi
Sen nerdesin? Yar
Niye çektin gözlerine bensizliği?

Sıcak bir tebessüm isterdim oysa
Hayatın bu zemherisinde senden
Şimdi gözlerim ayaza esir oldu
Sen çektikten sonra gözlerini benden…

Şiirlerim sende kalsın bari
Yakamozlarda sakla gülüşünü
Kıskanırım biri görmesin gözlerini…

Gittin ya hani
Bahara yakın bir şiirde…

Artık devrik bir şairim gözlerinde
Seni yaşatan gönül kentim yıkık
Çok çırptım umutlarımı
Gözlerim bir güvercin kanadı yorgunluğunda artık…

Sakallarımdan süzülür yaşam zerreleri
Hayatın namlusunu tutmuş alnıma gözlerin
Bir el ateş etsen
Ölüme şiir yazar kara gözlerim…

‘Ölüm bana
Senden daha yakın artık’
Gözlerin mezarım olmuş
Ellerin kefenim
Beyaz bana da çok yakışırmış
Sen demiştin
Bak işte giyindim…
Oysa seni
Beyaz bir gelinlik içinde görmekti son hayalim…


Zaten haykırmıştın sen
Bir dahası yokmuş
Olmasın…
Senin için bu yok oluş…