Mürekkep Cinleri/ 1.gün
“Bir doğum lekesi olarak belirir vücud,
ten içine hapsolarak biçimsiz. Süt damara üredikçe, kızıl kan sızan kılcala ak berelenen bir iz damlar söz kağıdına beşik. Oysa, her göz karanlığında büyütür bebeğini.” zaman kendini çalarsa poyraz oyar kuytularını kayadan tortuya dursa kokusuz kök, salkım saçak, saçlarına nemlenen, bir merdiven olarak eşiksiz kilitler döner havında demirin Demir bir teorem olarak örsüne Biledikçe kesen kendine alaz ezgiden esin ah bu deli gömleğin ipliğinden sökecek denli ilikleniverse ansız düğüm telinde bir boğum durarak yollar bazen durarak tanımlanmış bir kent haritasından aykırı şarkılar söylüyor Unutulmuş bir bavul gibi katlanan martılar Avuçlarım Çıkmaz duvarları çizginin bak Toz döken Bin inci kez büyüyen ağzıdır Boşluğuma kefenlenen soluksa hayat … Sonra dumanı sızar parmaklara iç odaların Uyanır cinleri mürekkep lekelerinin satırlara Harflerimde sessiz, Harflerimde sessiz… 11.02.2010 zeyn/istanbul fotoğraf; Eugenio Recuenco adlı fotoğraf sanatçısına aittir. |
tebrikler güzel dizelerdi.