Beni Affet
Bir ağaç diktim.
Gölgesinde, Sen izin verdikçe Gizleneceğim. Bir şiir yazmıştım tüm nefretimle Affedemiyordum seni. Biri bana dedi ‘Hak etmiyor’ Hak etmiyor işte. Düşün… Yeniden doğur Öldürdüğün sevgini.. ‘nefretim toprağın derinine inmiş ruhu ruhumdan şikayetçiymiş.’ Sana yazmıştım bu dizeleri Kimse duymamıştı Kimse bilmemişti İçimde ölen seni.. Bu gün ölüm günün. Seni toprağa verirken Sana acımasızca bakan gözlerim Bu gün, Seni görecekmiş gibi bakıyor.. Utançla.. Geldim ellerimi sürdüm sana.. Geldim gözlerimi bıraktım sana.. Geldim sarıldım toprağına Yüreğim..... Allah’ım, Ben daha önce nerdeydim..... Gidiyorum dememiştin baba Seni seviyorum dememiştin son kez Hazırlamamıştın Beni bu dünyaya.. Anladım ki ben sana güvenmişim Seni yanımda olacaksın bilmişim Sen gidince Ben senden değil de Kendimden nefret etmişim Sen, Hak etmemişsin.. Anla beni ne olur, Sen gidince Ben yalnız kaldım benimle Güvenemedim kimselere. Benim bütün derdim kendimle Güvenebilecek miyim bakalım Bundan sonra Benden başka birine.. Anla beni ne olur, Ben birinden nefret etmeliydim Hep sevenken Sevilmeyenken Ben birine İhanet etmeliydim. Öldün gittin Kolaydı senden nefret etmek Bile bile ben seni seçtim Ruhunu öldüren bendim. Anla beni ne olur, Ölmeden önce beni severken Senden sonra görmedim Sevgisini, Beni sahiplenen.. Çok üzgünüm ben baba... Sen yokken Ben hep Boynum bükük, Çaresizdim.. Bu gün yanına geldim baba, Elimi sürdüm toprağına. Hissettin mi? Gözyaşları mı akıttım mezar çiçeklerine Gördün mü? Fatiha okudum ruhuna Beni duydun mu? Ne olur duy sesimi baba, Bir ağaç diktim mezarının yanı başına Göz yaşlarım yetmeyecek biliyorum Ama büyüyecek o ağaç. Dallarını uzattıkça Gölgesi sana ulaştıkça Beni de al yanına… Yalvarıyorum sana baba Ne olur Duy sesimi duyur sesini bana.. Kimseler duymasın Kimseler affetmesin beni Hak etmedim biliyorum ama, Rüzgar ol sallandır ağacın yapraklarını Fısılda kulağıma Sen, Beni affettin mi? |
Çok üzgünüm ben baba...
Sen yokken
Ben hep
Boynum bükük,
Çaresizdim..
Bu gün yanına geldim baba,
Elimi sürdüm toprağına.
Hissettin mi?
Gözyaşları mı akıttım mezar çiçeklerine
Gördün mü?
Fatiha okudum ruhuna
Beni duydun mu?
Ne olur duy sesimi baba,
Bir ağaç diktim mezarının yanı başına
Göz yaşlarım yetmeyecek biliyorum
Ama büyüyecek o ağaç.
Dallarını uzattıkça
Gölgesi sana ulaştıkça
Beni de al yanına…
Yalvarıyorum sana baba
Ne olur
Duy sesimi
duyur sesini bana..
Kimseler duymasın
Kimseler affetmesin beni
Hak etmedim biliyorum ama,
Rüzgar ol sallandır ağacın yapraklarını
Fısılda kulağıma
Sen,
Beni affettin mi?
.
İnşallah affetmiştir Nurhan Hanım.
Agzına, gönlüne sağlık.
Güzel bir şiir.
Üstelik baba üzerine yazılmış.
Severek okudum.
Selamlar, saygılar...