Soydular adamın derisini
Polenlerini çaldılar göçebeler
Çılgın atlar yüzünü bıraktı sulara Köhne viraneleri sırtladı göğüsler Kumarda kaybetti menşesini. Son bir daha çırpındı uluorta Ensesinde balyoz gürültüsü Göz kapaklarında sersemlik İspirtolu sözlerde unuttu neşesini Matarasında içmeye su yoktu Vakit dar ceset buz gibi, soğuktu. Ölüler diktasında özgürlük paranoyası Yaşarken yitirdi umudunu dengesini. Manzara öylesine hoştu halbu ki Yaprak olası geldi bir anda Gözleri kapandı derin bir hülyada Rüzgâr coştu, O arkasından koştu Dolu yanı yoktu boştu Soydular adamın derisini |
O arkasından koştu
Oysa her şey boştu,
soydular adamın derisini
Sormayın... siz siz olun gerisini"
bence derinligini kaybetti siir. Keske sonu başkaca yazılsaydı...