S u Vaktinde Bahçe
kendi zamanından
değer sessizce avuç avuç döker... ardında; küçük bir ışık, silinmiş gibi... aynı kutba bakan. yaramaz yıldız bahçesinde kovalar. arkasında deniz kızları sularına yatmış... bir okyanus olur. ne hüzündür bu! (taş basamakta unutulmuş bahçen aynı kapıya açılır dı oysa hala.) LaraAçanba (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
saygılar