Yorgun gönül
Umutsuz girdiğim son istasyonda
Heyhat! ...Bu tren de kaçtı galiba Hep önümde koşan kahpe zamanda Bu fırsat kuşu da uçtu galiba Çarığım eskidi,asam kırıldı Canım,ruhum,gözüm,gönlüm yoruldu Uzakta katar’ın sonu göründü Dost obası buradan da göçtü galiba Sabanım kırıldı,bendim yıkıldı Tohumuma börtü,böcü sokuldu Yaren’in yardımdan eli çekildi Yad’ım ile hasat biçti galiba Ruhum ca en zor emirler verildi Gönül ferman dinlemekten yoruldu Nihayet sonunda küstü,darıldı Ruhtan da,tenden de geçti galiba... |