maziyi unutmadım
Göz attım tesadüfen bu gün aşk defterime
Ne çok seneler geçmiş mazimizin üstünden Oysa hala sım sıcacık hatırası sevdamın... O şuh kahkahaların çınlarken kulağımda Bir adım attım öne kayboldu suiletin Bin pişmanlık içinde gerisin geri döndüm Tam da arkam sıraydın bir elin omzumda... Nefesini duyuyordum ensemde O şen şakrak sesinle diyordun ki; ’Maziyi unutmadım unutamam da Mahşerde görülecek davamız bizim ’ İrkildim birden bire canlanınca hayalin İçim bir tuhaf oldu burkuldum acıyınan Ben miydim suçlu olan yoksa şartlar mı Bizi böylesine perişan kılan... Düşüncelerimi okumuş gibi Bir kahkaha fırlattın... ’Dur hele dur’ diyordun ’Daha ne dertler açacağım başına Namerdin biri yatıyor burada’ diye yazdıracağım Mezar taşına’ Çevik bir hamle ile atıldım üzerine Kendimden geçmiştim biran bayılmıştım sanırım Ne kadar zaman geçti üstünden bilmiyorum Yorgun bir vaziyette uyandığımda Ne sen vardın karşımda Ne de senden bir eser... Ellerimi götürürken başıma Girdiğimi hissettim en son yaşıma... Fevzi Cahit Ozanca/İzmir |
saygılarla