Sonu Bilinmez Bir Yoldayım
Kaybettim baharımı
Yazım olmuyor Unuttum gülmeyi Halimi kimse bilmiyor... Arıyorum mutlu günleri Mutluluk kapımı çalmıyor Yaşıyorum çaresiz kaderimi Gözlerimden yaşlar dinmiyor... Yalan oldu hayallerim Suya düştü tüm umutlar Neydi acep benim günahım Kırıldı bir bir tutunduğum dallar... Sonu bilinmez bir yoldayım Bırakmıyor yakamı acılar Güneşli günlere yabancıyım Karanlık yürüdüğüm bütün sokaklar... Sonu gelmiyor çektiğim çilelerin Hiç gülmüyor hep ağlıyor gözlerim Tutsak olmuşum elinde hüzünlerin Acı ile dert ile geçiyor bütün günlerim... Bir güzel gününü görmedim şu dünyanın Uzağındayım kurduğum güzel düşlerin Bir adı yok benim yaşadığım bu hayatın Yolcusu oldum artık durağı olmayan kederlerin... 29 / 01 / 2010 - Cuma |
Mısralarınızda hüzün ve karamsarlık olsada ömrünüz hep aydınlık ve umutlara açılan yolların üzerinde olursunuz inşallah.
Sealam ve saygılarımla.