İlk Okul çağlarında tutmuştum ellerinden,
Daha o zamanlardan sevmiştim seni derinden,
Sana tutulmuştum daha aşkın ne olduğunu bile bilmeden,
Şimdi sen nerdesin,ben nerdeyim? buna nasıl isyan etmem...


Her gece gamzeli gülüşünle rüyâlarıma giren,
Kan uykularımdan uyandırıp uykularımı bölen,
Sen değilmiydin? her düşündüğümde düşüme gelen,
Şimdi sen nerdesin,ben nerdeyim? buna nasıl isyan etmem...


Saçlarını rüzgârlara bırakıp dalgalandıran güzel kız,
Söyle!.. Ne çabuk bitti bu bahar, ne zaman oldu güz?
Hani!.. Evlenip mutlu bir yuva kuracaktık ikimiz,
Şimdi sen nerdesin, ben nerdeyim? buna nasıl isyan etmem...


Beraber çıkmıştık bu yola, içimiz umut doluydu,
Saklımızdaydı aşkımız, yolumuz mutluluk yoluydu,
Hani!.. Verdiğimiz sözler, kâvlimiz bizim bumuydu,
Şimdi sen nerdesin, ben nerdeyim? buna nasıl isyan etmem...


Birlikte el ele dolaştığımız kırlar kederinden ağlıyor,
Adımızın baş harfleri hâlâ o çınar ağacında duruyor,
Unutuldu yeminler gözlerimde yokluğun yosun bağlıyor,
Şimdi sen nerdesin, ben nerdeyim? buna nasıl isyan etmem...


Gönlüme gülüşünle çiçekler güller eken güzel kız,
Hani!.. Leyla ile Mecnun, Ferhat’la, Şirin olacaktık biz,
Bu nasıl bir yazgıymış? severken ayırdı bizi kaderimiz,
Şimdi sen nerdesin, ben nerdeyim? buna nasıl isyan etmem...


Senin yokluğun şimdi benim sol yanım da dermansız bir sızı,
Her günüm zindan, hayatım kışa döndü, bitirdin bende yazı,
Gayrı iflâh olmam, ölmeden öldürdün beni vicdansızın kızı,
Şimdi sen nerdesin, ben nerdeyim? buna nasıl isyan etmem...



20 / 10 / 2009 - Salı