SEN VE SENİN GİBİLERR
Ne sevgileri kendime liman sanıp sığındım bi bilsen
Sen yokken ellerim üşüdüğünde sıcak bir bakışa muhtaçtım ben, Gölgem beni karanlığa hapsetti zannederken Anladımki seni olduğundan fazla gözümde büyütmüşüm ben. Yıkık bi bina gibi olan kalbimi,üşüyen ellerimi Bir başkasıda yakmazmıydı sanki senin gibi. Alfabeden çıkardım sen gidince aşk denen acı karşıtlı harfleri, Dayanamam sanıp sığındığım limanlardan çektim teker teker kendimi Ben kendimede yeterdim senin değersizliğine verdiğim değerle yaşarken, Belki ders almam gerekiyormuş bu aşk denen illetten,ama onunda suçu yok , Anladım ki aşk değilmiş alfabeden çıkarılması gereken, Sen diye anlam yüklediğim aşkı hayatımdanda,alfabedende çıkardım ben. Anlamaz zaten senin gibi hakettiğinden çok sevilen.ama sevmeyi hiç beceremeyen.. |
Sen yokken ellerim üşüdüğünde sıcak bir bakışa muhtaçtım ben,
Gölgem beni karanlığa hapsetti zannederken
Anladımki seni olduğundan fazla gözümde büyütmüşüm ben.
sudamlam
evetçok haklısınız bazan biz karşımızdaki kişileri olduğundan fazla büyütürüz gözlerimizde ve gönüllerimizde fakat çoğu zaman hüsrana uğrarız bir çok konuda bu konular ya maddîdir ya da mânevi..güzel ve anlamlı şiirinizi kutlarım,teşkkürler,saygımla...