BEN ÖLDÜKTEN SONRA...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir ressam ölmüştü aynı zamanda şair...arkadaşla dilimizden bu satırlar dökülüverdi empati yaptık yani...eh ucu bize de dokundu hani...Allah rahmet eylesin inş...
Ben öldükten sonra
Neye yarar söyler misiniz? Bir kere olsun yüzüme söylemediniz Sen değerli birisin Sevilmeye layıksın Ne bileyim işte Bir tanesin Önemlisin değerlisin… Sen güzel bir insansın… Niye söylemediniz? Ölümümü beklediniz? Ardımdan ağıtlar yakmak için söyler misiniz? Ne kaldı ellerimde? Açtım avuçlarımı hiçbir şeyi götüremedim… Kefenimi bile hazır etmişsiniz Biliyor muydunuz? Ben bilmiyordum inanın Sizin bu kadar hazırlıklı olduğunuzu Daha yazamadığım… Dilimin ucunda kaldı kelimelerim Ya tuvaller onlarda yetim Kim tamamlayacak? Bulacak mısınız aynı yüreği Söyleyebilir misiniz? O olsaydı şöyle yapardı Tanır mısınız beni o kadar Götüremedim cebi de yok kefenin Eğer bilseydim Yanıma neyi alırdım onu bile düşünemedim Ne ani oldu her şey bir deprem gibi anlık Aldı götürdü beni Dur bile diyemedim Ama siz biliyormuşsunuz Hazırmış kefenim bile Eğer sevdiğinizi söyleseydiniz… Belki onu sığdırabilirdim yüreğime… Artık çok geç, Ağıtlar yakmayın bana heyhat! Yalandan ağlamayın! Hüzünbaz kelimeleri asmayın ruhuma, Gözyaşlarınızı kabrime taşımayın. Dedim ya deprem gibi oldu, Anlık... Dünya hali içinde anlamadık. Kurulduk bir garip düzene, Dünya bizimdir sandık. Ama nafile! Artık geçmiş... Her şey zamanında söylenmeliymiş. Şimdi susun! Bırakın beni bir söğüt altına, Kalayım ıssız yalnızlığımla, Gecikmiş sözleriniz neye yarar, Ben öldükten sonra... NOT: ( TUĞBA MARTİN ve FİRDEVS BOZKURT`UN ortak çalışmasıdır...) 30.07.2008 (19:30) |