Afüvv
Dökülüyor günahlar şerrin kaypak yoluna
Avuçlarım kangren pişmanlık nidasında Nefsimle husumetin döktüğü kızgın lavlar Yakıyor vicdanımı tenimde ızdıraplar Bir iç döküm bestesi merasim gece gece Uçuşuyor başımda yarasalar kapkara Kâbusun kucağında sallanır nazlı kalbim Çiçek bahar gül derken toprağın içindeyim Cezp etti emellerim ne tez geldin ecelim Hoyrattı arsız nefsim sanki ölmeyecektim Şiddetli bir sarsıntı sallanıyor bedenim Çullanır üzerime hakkını yediklerim Ey âdem kızı irkil aklın yolu hep birdir Sanma daha sıran çok ölümün hiç yaşı yok Sen yap ki mahkemeni kararı nizam gelsin Lütfedecek her şeyi Hâkim olan o bilsin Bu ezelden temkinlik dolansın dillerine Kanma yalan dünyanın şaşa sına süsüne Bak ummadığın anda gidersin el üstünde Pişmanlık nisasıyla tövbelerin çoğalsın Affet güzel Allah’’ım bilirim sen Afüvv-sün Her şeyi yaratan sen elbet sen çok A’’lâ-sın Afüvv : Affeden, hataları, günahları bağışlayan. A’’lâ : En yüce |