SEYR-İ ANKARA
Gel diye göz kırpar, Anıttepe’si
Gözyaşı mekânı, Kocatepe’si Duyulmaz uzaktan, kimler ağlıyor Kepenk kapatırken, Atakule’si Seyreylerim Ankara’yı bu camdan Ne bir hüzün kaldı ne eser gamdan Aldattım kendimi, farkım kalmadı Şu ürkek ışıkla, titreyen mumdan. Aniden üşüdüm, demezsin niye? At taşı ortaya, suçluya deye Adam sende diyecektim olmadı Boş verdim seyir’i, kapıldım meye Cemilim bilinmez, bugün böyleyim Bir hüzün çöktü ki, dostlar neyleyim Titreşen ışıklar, deşmen yaramı! Ne siz sormuş olun, ne ben söyleyim Cemil YILDIZ 05.12.2009 Ayvalı sırtlarından Ankara rüzgârını hissettim. |