...Hüzün
Sizin hiç sevgiliniz oldumu?
Benim bir kez oldu. Yüzü bir dolunay gibiydi Aydınlatırdı bütün şafaklarımı. Saçları denizin hırçın dalgaları gibi Sahile vururdu apansız. Hüzne vururdu hep bakışları, Nedendir diye hiç sormazdım Öylece bakardı derinden Birşeyler anlatır gibi. Bir gün ansızın kayboldu öylece Sessiz sedasız Elveda bile demeden, Bu gidişine hiçbir anlam verememiştim Sonradan duydum ki Ailesi tarafından Zorla istemediği biriyle evlendirilmiş Tesadüf işte! Karşılaştık aradan baya bir zaman sonra Sedece bakıştık bir süre Hala aynı hüznü taşıyordu süretinde Sonra bana öyle bir bakış fırlattı ki Anladın mı der gibi, Anladım ey hüzün, anladım. Şimdi seni daha iyi anlıyorum, afedersin Bahar düşsün gözlerine Nisan yağmurları ile Bahar düşsün Bütün rekleriyle, Hiçbir ayrılık değmesin, Değmesin hiçbir zalim gültenine. Şimdi hiç olmadığı kadar Hüzne çalar bütün renkler Senin gidişinle Ve kimse anlamaz seni bilirim Benim seni anlayamadığım gibi Bütün özlemler düştüğü yeri yakar oysa Sadece bir tortu bırakarak. Sizin hiç sevgiliniz oldumu ? Benim bir kez oldu Adımı? Adı hüzün... Yaşar Çetinkaya Malazgirt |
Hüzne çalar bütün renkler
Senin gidişinle
Ve kimse anlamaz seni bilirim
Benim seni anlayamadığım gibi
Bütün özlemler düştüğü yeri yakar oysa
Sadece bir tortu bırakarak.
Sizin hiç sevgiliniz oldumu ?
Benim bir kez oldu
Adımı?
Adı hüzün...
Çok içten ve anlamlı bir şiir tebrikler....