karanlıktı gece
solmuştu papatyalar
sınırlar çoktan çizilmişti
ışık yoktu
minik bir büyü gördü


belki dedi belkii
kalbinde küçük bir heyecan
çünkü büyükleri de görmüştü
ama sınırları yıkamamıştı


belki dedi belki
olmalıydı olsaydı
ama hayalleri hep incitilmişti
uğraştı evet artık çabalıyordu


belki yıkabilecekti
bir ışık bir ışık derken
güneşi papatyaları hayal edebiliyordu
belki belki yarın


çiçekler kokluyacaktı
artık küçük düşleri büyüdükçe
engeller küçülmüş müydü ne?
yüzünde tebessüm gönlünde heyecan


başladığını hissetmek
kaybettiklerini tekrar bulmak gibi
mutluydu güvendeydi seviyordu
yaşamak çok güzel dedi


başarmak ne güzel şeydi
halbuki o sınırlarda belki yarım ömür geçti
neden neden dedi
geç kalmak geçe bırakılmak ...


hiçbirşey için geç kalınmaz diye düşündü
tekrar sevindi mutluydu ARTIK




EBRU BALCI
17.01.2010