Belki
karanlıktı gece
solmuştu papatyalar sınırlar çoktan çizilmişti ışık yoktu minik bir büyü gördü belki dedi belkii kalbinde küçük bir heyecan çünkü büyükleri de görmüştü ama sınırları yıkamamıştı belki dedi belki olmalıydı olsaydı ama hayalleri hep incitilmişti uğraştı evet artık çabalıyordu belki yıkabilecekti bir ışık bir ışık derken güneşi papatyaları hayal edebiliyordu belki belki yarın çiçekler kokluyacaktı artık küçük düşleri büyüdükçe engeller küçülmüş müydü ne? yüzünde tebessüm gönlünde heyecan başladığını hissetmek kaybettiklerini tekrar bulmak gibi mutluydu güvendeydi seviyordu yaşamak çok güzel dedi başarmak ne güzel şeydi halbuki o sınırlarda belki yarım ömür geçti neden neden dedi geç kalmak geçe bırakılmak ... hiçbirşey için geç kalınmaz diye düşündü tekrar sevindi mutluydu ARTIK EBRU BALCI 17.01.2010 |