BİR GİDİŞ SONRASI KALANLAR
Ne bir söz ne de iz, kalmadı bir şey
Kayboldun ufukta, kızıl tan kaldı. Hüzzamdan çalarken, o efsunlu ney Ruhum senle gitti, bana can kaldı. Tek mutlu bakışı, gözümden çaldın Çözülmez sır olup, ummana daldın Bir gülüş kalmıştı, onu da aldın Damarımda gezen, sarhoş kan kaldı. Şu mutlu selamı, ele versen de Bent tutmaz gözümü,sele versen de Kıtalar aşırıp, Nil’e versen de Sitemkârım sanma, hüsn-ü zan kaldı. Kaç iklim ötede, bilinmez yurdun Sana ram gölgemi, alnından vurdun Apansız giderken, şöyle bir durdun Hüzünkâr gözümde, bir o an kaldı. Muhammed Mehmet GÜL |