Sen kadar hayat...
Bir şiir kadardı belki hayat,
belki sen kadar yalnızdım yazdıklarımda. Pes etmek nedir bilmedim hiç, kıssamda geçmişte yaşadıklarıma, sen kadar yalnız değildim ben. Gökyüzünün her metrekaresine yazıldın, tıpkı kaderimde aldığın rol gibi. Bazen yağmur oldun yağdın,damla,damla üzerime. Bazen kar oldun,buz tuttun yüreğimde. Ben ,sen gibi yalnız değildim aslında, saracak kollarım vardı ,ısıtacak bir kalbim, şefkatle bakacak gözlerim. Ama sen...sen yine değerini bilemedin... Şimdi ben,sen kadar yalnızım, şiir kadar sessiz, gökyüzünde bir damla,kum tanelerinde, can yakanım... Ah kalemim! En sadık kalan tek dostum benim. Gönlümü tek sen bilir, söz olur satırlara işlersin Gün olur,gözlerden düşersin. Ey cemaat-i müslim! Nasıl bilirdiniz ? Ruhunu ilmek ilmek işledim,satırlara döktüm, anlatacak daha ne kaldı ki !!! Bakmayın siz benim gamlı baykuş misali gönlüme !!! Aslında ben,diyar tepe gezmiş, en nadide mahzenlerde, değer kazanmayı beklemiş, ruh-u sergüzeşt zamanlarda yaşamış, bencil bir benliğim...Yaşamaksa ! Ben zaten ,hayatın kendisiyim... B.KAVAS. |
... ve içinde yüzen değerli kelimeler
... ve dahi betimler
... dizayn
... kurgu
... tema
... ve güzel bir tablo !...
... daha güzelleri okumak umuduyla şair kardeş :)
... saygılar,