SON VEDA...
Bu güne dek yaşadığım veya yaşayabileceğim sen,
En özel sevgili.Ayrıcalıklı sevgisiyle, İnanılmaz büyük,şefkat dolu baba bir yüreğe sahip, Mükemmel bir eşsin belki.belki bana fazla geldin, Belki, kendime yeterince ,güvenemedim. Belkilerle zamanımı geçirdim. Sonu yok bir yolculuğa çıktım seninle, Umut ettim,umutlandırdım her defasında yüreğini, Oysa senin yüreğini hep sevdim,şimdiki gibi. Derim ya hep,kocaman bir yüreğin var Ve benim küçücük sandığım yüreğime, nasılda sığdırabildim. Seninle yaşadığım her dakika hayattı benim için. Her şeyimdin diyorsun ya,benim içinde öyleydin sevgili. O sımsıcak bakışlarındaki,yüreğinde taşıdığın beni anlatan, ifadeni sevdim. Her ses verişte yeniden ,özlem dolu, Hasret kokan sesinin titreyişini yüreğime kazıdım .Gün batımını takip eden,geceye yazdığın adını , Gün ışıyanda kullandım,tekrar sana kavuşana değin. Özlemlerimi sakladım, Hasretle kavuşunca, yaşadığım mutluluğun, Bir ömre bedel olmasını istedim.Şimdi... Farzetki sevgili, uzun bir tatile çıktım. Karmakarışık duygularımın kontrolünü, Elimden kaçırmak istemeyişim için,affet beni. Belki sana tekrar dönebilmem de, Gidişimin yüklediği anlamlar önemlidir. Kimbilir belkide döndüğümde ,bıraktığım sen olmayacaksın... Emin ol ki sevgili,bende şimdiki ben olmayacağım. Hayat dediğim yolculukta ,son tren sesi, Şimdi istasyonda beni bekler. Ayrılığın son ötüşü,zamanı belli olmayan bu gidişin sebebi ziyareti, Artık... gitme vakti.. Seni seviyorum sevgili...kendine iyi bak. B.KAVAS |