MEÇHUL YOLCULUK (Hikaye Şiir)
Sahil boyunda genç bir kadın,
Manasız bakışlarıyla ufku süzüyordu. Dudaklarında hüzünlü bir şarkı, Gözlerinde ılık yaş damlaları… Denizin hırçın dalgaları tüm haşmetiyle sahili döverken, Saat, sabahın dört suları… Martılar, acı acı bağrışarak, uçuşuyorlar, Çığlıkları, kentin binalarının duvarlarına çarparak akisler yapıyor, Ve gecenin sessizliği içinde kaybolup gidiyordu. Sahil boyundaki genç kadın, Gözleri sabit bir noktaya dikili, öylece duruyordu. Neden sonra, bu taş kesilmiş gibi duran gövde, Sahilin kıyısına doğru iyice yanaştı. Gözlerinden birkaç damla yaş akarken, Kendini denizin köpüklü sularına bırakıverdi. Sonra, deniz, onu derinliklere doğru, yavaş yavaş çekiverdi. Bir zaman sonra, Ufukta yeni doğmakta olan güneşin ilk ışıkları, Denizin suları üzerine çıkan genç kadının, Cansız bedeninin üzerine vurmaktaydı. Sonra, güneş yükseldi, yükseldi… Genç kadının cansız vücudu, Sessiz bir gemi gibi, denizin köpüklü dalgaları arasında, Ulaşmak istediği ufka doğru, Yavaş, yavaş yüzüyordu… 11.09.1973 Erman Ulusoy Lüleburgaz |