BEYAZ KARLARLA BERABER
Gönüllere bir mutluluk çöker
Çocukça coşkunun beyazlıklarında Depreşir sevda umutlarımız Şenlenir taze ruhlarda karlarla beraber Sislerle karışık loş bir hüzün Ömür tüketen hayata çile katarken Kömürle ısınan sobanın yanışı gibi Tüketir gönüllerdeki umutları da karlarla beraber Bir beyaz müjdenin soğuk soluklarında Tükenir yıpranmış vücutların çaresizliği Mecalsiz umutlar kahrederken yürekleri Açılmaktadır toprağın bağrı karlarla beraber Doğumuna sevinç şarkıları söylediğimiz Gönül meyvelerinin büyüyüp de dikilişi Vuslat adına hayata sımsıkı sarılışları Ömrün Mürvet diye yad edildiği karlarla beraber Yeşili beyazlarla örtülü mezarlıklar gibi Siyahı beyazlarla renklenmiş başımızda Yorgun bakışlardaki çaresizlik okunurken Yitirilen tezkiyesiz ömre kahredilir karlarla beraber Götürüleceklerin hayalindeki hazla Sözler tükenir, soluklar tükenir Heybelerdeki yükün ağırlığına ömür tükenir Taşınır dört can ile cansız beden karlarla beraber Siyah örtüsü beyazlarla desenlenir adeta Sessizce ;’’seni beklemekteyim’’; der gibi toprak; Dostlar selanın kulak kabartılışındaki merakla İsminin ölüme selamını duyarlar karlarla beraber... |