CANIMDAN CAN KOPMUŞSA
Yürek sızısına dayanılmıyor
Can acısını dağlar taşlar bilmiyor Ateş düştüğü yeri yakıp kavuruyor Söyleyin yüreğime beni anlamıyor Yarama tuz bastım beni duymayın Karanlıklarda analar kalmayın Güneş tekrar doğsun yürekler ısınsın Acılar içinde benden başka kalmasın Güneş gözünü kırpınca doğa uyanacak Toprak yeşerecek çiçekler açacak Ağaçlar filizlenip meyveye boğulacak Yürekteki acıların üstleri küllenecek Yürekteki acıya dokundukça alevlenir Candan can kopmuşsa her an yenilenir Allah verse de sabrını anılarda saklanır Bu dert ancak toprakta sonlanır Nihal |