...DİNLE DOSTUM (!)…Şiirin hikayesini görmek için tıklayın .....zamanla birikir yürekte ; söylenemeyenler ,sitemler...
............sonra ansızın kanar içinizde;duramaz olur yerinde ,dile gelmek ister,dökülür mısralara. ...(Heceli şiirlerde şekil özellikleri olmazsa olmazlardandır..ben genelde hece yazan biri olarak ,hece kurallarını aksatmadan ,daha çok içeriğe önem versem de; bu şiirimde,birçok hececi arkadaşın yaptığı farklı denemeler gibi ben de belki ilk defa denenen bir kafiyelenişi denemeye çalıştım..ben bu tarz kafiyelenmiş bir şiire rastlamadım ,belki de vardır...çapraz kafiyeli bu şiirimde , çapraz kafiyeyi ilk kelimelerde de uygulamak istedim..diğer ifadeyle, çift çapraz kafiyeli oldu şiir..dilerim başarılı olmuşumdur.. ..............................ama başta da ifade ettiğim gibi aslolan içeriğidir...) ........................................... Anladım! Değerler de duygular da ölürmüş, ....................…………….……… Yaşadım! Bu kaybediş, ölüm kadar ağırmış … Dur! Hemen gitme öyle, henüz bitmedi sözüm. Hele, otur bi şöyle; anlatacaklarım var. Sabır !Yaren dediğim;kardeşim(!) iki gözüm. Dinle ızdırabımı; gör, yürek neler saklar. Hani derdin ya sen hep :’Herkes esir yalana, Boğuyor hayat bazen, sıkıyor boğazımı. Yani rastlamadım hiç, gönül ehli olana, Soğuyor tüm bedenim, tutuyorlar ağzımı.’ Şimdi aynı hal ile imtihandayım ben de Hatta daha beteri ,ey benim aziz dostum(!) Derdi derinde buldum, bilsen de bilmesen de Sokağa serildi bak, değersiz artık postum. Vicdan ,merhamet lafta ,iz’an kalmamış serde, Haset almış yürümüş, ağıt yakıyor vefa. Güven hükümsüz şimdi ve bencillik her yerde, Adalet gurub etmiş, doğruluk kalkmış rafa. Çoktur yüzüne gülen, dalkavukluk zirvede, İş çevirir ardından makbul saydığın adam. Eğer elin açıksa ,şahanesin şahane! Karışmış birbirine; farksız, helal ve haram. Her insan nasıl olsa giyecek bir gün kefen, Saati tükenenin gözü köşkte,yalıda. Sar istediğin kadar,var mı ruhuyla gelen, Menfaati kesilen ,bir bakmışsın kapıda. Anladım şimdi inan, hayatın yokluğunu, Allah gerçek vefidir, O’dur dayanağımız. Neyleyim var görünen, arkadaş çokluğunu Ah ile ayrılıyor, bak herkesle bağımız. Neden mi böyle bedbin , yaralısın diyorsun, ‘Can’ bildiğim birini, toprağa gömdüm bugün. Giden gider desen de bu kaybı bilmiyorsun, Talan oldu umudum, tahtı çöktü dostluğun. Fark ettim! Sözlerime vâkıf olamadın ki Yine boşluğa aktı , bütün haykırışlarım! Bırak git! rengin attı, zaten kalamadın ki Üzülme ,’hayat böyle!’,der sonra bağışlarım... .................................................... Mürsel DOĞAN.. 18 Ocak 2010 , İstanbul... |
o zaman kalemini hizmet için kullanmalı, insanlara Hakkı anlatmalı
diye düşünürüm. Bu da bir cihattır.
Gazanız mübarek ola çıktığınız bu çetin yolda.
Selam ve saygımla Kutlarım...