Sen kal,
Gitsin gidenler, ama sen kal.
Kapat, bana gelince açılan pençelerini n’olur,
Kal bu gece bende.
Gitme,
Yeterki gitme, kaldın sayayım

Bir senaryo yazalım seninle
Dramasını hayatın, devrik cümlelerle
Bir roman yazalım
Sen gibi hikayeyle biteninden
Fırat oğlumuz olsun, Dicle kızımız
Nemrut’tan Ararat’tan duyulsun sesimiz
Mavi kızıla çalsın en azından
Aybükeyi yazalım
Ondürdünü bekle! Gecenin yarısında ayın.
Kal yeterki!
Yazma-yazdın sayayım.

Sen kal,
Hepsine sen otur sandalyelerin
Hepsinde sen ol,
Ben bir Rakı doldurayım
Ben sakiliği seçeyim, sen sakiyi
Koma yalnız, göbeği kesildiği günden beri detoneyi
Gitsin gidenler, ama sen kal
Kal yeterki,
İçme, içtin sayayım.

Kal bu gece bende
Bir limanmıyımki ben,
Fırtına dinince, herkesler çekip gidiyor
Gidenler gitsin sen kal,
Yalnızlıkları dip odaya gönderelim
Aşkımızı perçinleyelim bir çekiç bulup
Mumu beraber üfleyelim en azından
Daha fazla karartsın diye geceyi
Haydi söndürelim mumu
Göz-göze geliriz belki, karanlığında zifirin
Bir şarkı mırıldanırız, sessiz olanından
Duymasamda sesini duydum sayayım
Kal , güldür keder haritası yüzümü
Bırakma sevgimi nadasa
Sen kal, kendimi mutlu sayayım.

Herkes gitsin, ama sen kal n’olur
Bırakma beni, üzerime yıkılan dört duvarla
Bırakma beni,
İmlası olmayan yaşantımla, baş-başa
Sus istersen, sus konuştun sayayım
Kal yeterki,
Pençelerin açık kalsa da olur.

21.01.2010 [KuZeN]