Çocuk Kokardı DudaklarımızSaydam akardı gözlerimizde hayat On beş yaşımızın buluğ çağında Ellerimiz titrek kavuşurdu avuçlarımızın terine Şafak renginde koşardık Saklambaç oynadığımız o eski eve Çocuk kokardı dudaklarımız Sütten çıkmış ak kaşık gibi Günahsız ve masumduk Koklardık utançlarımızın kırmızılarını Avuçlarımız soluğumuzu tutardI Kızarınca erikler dal salkımlarında Portakalları özlerdik, soyup kabuklarını Ooo, portakalı soydum , baş ucuma koydum Ben, bir ya-lan uy-dur-dum! En sevdiğimiz oyundu … Yaz günleri ceviz ağaçlı bahçede sedir şahitlik ederdi Kimseye söylemezdi gizli sırrımızı Ne iyiydi değil mi Sanki eşyadan bir melekti Ninem uyuklarken şekerleme vaktinde Beş taş bahanesiyle aşkımızı havaya fırlatıp Gözlerimizle bakar Yüreğimizle yakalardık umutlarımızı Sonra uzanırdık çimsiz ,kel kahverengiye Ne günler yakaladık sevgilim , çocukluk denizinde Şimdi büyüdük kirlendik, tüketildik Boğuluyoruz bir yudum su girse penceremizden Ölüyorum diye haykırıyoruz nankörce Günahkar ve korkak yüreklerimizi biriktirdik öteye Oysa biz senle korkusuzca büyüyüp Öpüşmeyi öğrenecektik Çocuk kokan dudaklarımızla… Nurcan Talay 15.08.2009 |
harika olmuş, insanı alıp götürüyo
çok beğendim ben. yüreğinize sağlık.....