FIRTINA…Seni tanıdığım günden beri, Aniden kabaran deniz gibiyim Sakinliğim hırçınlıklara gebe Ve sahiller beklerken sığ suları, Dalgalarım yükselir gökyüzüne. Her an çırpınmaya hazır sularım, Dengeler bozulacak korkusu var içimde Yüklerimi hafifletmem imkansız Sadece rüzgarım ol ve öylece kal Ne olur, fırtınalara izin verme!… Gecenin en kuytusunda Uyurken tüm şehir Ve örterken üzerime sessizliği Şehrin ışıklarında aradım yine seni Kaybolan siluetini kovaladım Koşuşturdu zihnimde anılar Şiirler hece hece dilimde Sonra yokluğunda hiç’ liği tattım An geldi güldüm acılara An geldi sarsılarak ağladım Seninle de zordu hayat, sensizde Bu fırtına dinmeyecek anladım…! Kaderin oyunu musun bana? Bir görünüp bir kayboluyorsun Varlığına alıştırıp ruhumu Çıkmaz sokaklara sürüklüyorsun Sonra... Sebepsiz ve sessizce Birden uzaklaşıp gözlerimden Ferimi söndürüyorsun Aniden... Yüreğimi kör ediyorsun Gelmediğin günlere, hayata Adeta inat yapar gibi Yokluğunla alay ediyorsun Söyle... Bu kez ne zaman gidiyorsun…? U.Deniz |