MUCİZE
Sahipsiz gecelerde ağlardı düşlerim
Ket vururdu korkular geleceğime Çökerdi karabasanlar ruhuma Nefes bile alamazdım Uzaklardan izlerdim onu Ölümcül günlerimde soluk aldığım Can damarımdı Hiç bilmez tanımazdı varlığımı Bense hesapsız kilometrelerden ışığını alırdım Uçup giderdi hayata küs yanlarım Canlanırdı yitik umutlarım Kardelenler gibi açardım ayazlarda Dualarımdaydı taş değmesin isterdim ayağına Yine de dolanırdı bedenine zehirli sarmaşıklar Hissetmezdi üzüldüğümü Bense hep ağlardım Gülen gözleri hep hareli Mağrur dağlar gibi geçit vermezdi Sağlamdı kökü Hiçbir kasırgaya aman dilemezdi Karşılaştık bir gün aniden Üşürken serçeler çam dallarında Yitirmişti mesafeler anlam kavramını Avuç içimiz kadar küçülmüştü dünya Gülen gözlerle gülümsedik Kırk yıllık dostlar gibi Yıldızlar saçıyordu gözlerime Çim yeşili gözlerinden Susmuştu, dünya vakitse durağan Çağlayanlar gibi aktık gönül diyarlarımıza Birden ısındı buz gibi hava Yağmurun sıcacık elleri yüzümüzü okşadı Hiç konuşmadık Yüreklerimiz de hiç susmadı Ters yönleri arşınlarken adımlarımız Avareler gibi şaşkındık Dönüp tekrar bakıştık Son kez kavuştu gözlerimiz Hiç unutmamacasına Mucizelere asla inanmazdım Masallara da Artık her şeye inanıyorum Yine Işığı vuruyor uzaklardan ruhuma Her daim dualarımda Biliyorum artık Dimağının en gizli yerinde saklıyım Sevgimi ise hep yanında taşıyor… Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan değerli arkadaşıma BenSenO’ya çok teşekkür ederim..Saygılarımla... flycan57 Ankara 17/ 01 / 2010 |