Azrail derler bana, yaparım ben bu işi
Elime düşecektir bir gün her fani kişi

Toptan parakende siparişler alırım
Yetişemem her zaman zor durumda kalırım

Tam mesai yaparım bilhassa kış gelince
Soğuklar bedenleri kurşun gibi delince

Sobadan çıkan gazlar benim emir erimdir
Yoksulların mekanı kışın uğrak yerimdir

İşim her zaman çoktur, aslında demem yaz kış
Müşteriler yeter ki, versin bana sipariş

Başta gelen müşterim, şaşmayın, cehalettir
Cehaletin sonucu yoksulluk sefallettir

Başlarına ne gelse, “Buna da şükür!” derler
Her yalana kanarlar, gerçeğe sırt dönerler

Yemek, giymek, barınmak, yaşamak insan gibi
Özgür ve uygar olmak onlara haram sanki

Benim yağlı müşterim bu nedenle cehalet
Başta yoksulu vurur sel, savaş, doğal afet

Cahillik, bilinçsizlik, çevreye duyarsızlık
Her şeye “Kader!” demek, yılgınlık, umarsızlık

Binlerce can alırım yollarda, otobanda
Çıkıp da biri demez: “Elbet bir iş var bunda”

Tutturmuş gidiyorlar: “Alkol ve aşırı hız...”
Çıkıp kimse sormuyor: “İyi de neden hep biz?”

"...Gelişmiş ülkelerde araçlar daha fazla
Otoları sürerler şoförler daha hızla

Buna rağmen kazalar çok azdır bize göre
Demir yolları ile bezenmiştir her yöre

Bizde araba çok yollar ise yetersiz
Demiryolu tadımlık, sonunu düşünün siz..."


O nedenle işim çok Türkiye’nin yolunda
Gizlenirim aracın sağında ve solunda

Kısaca bu gidişle çok çok işim olacak
Ve sipariş defterim baştan sona dolacak

Kafalar değişmezse görülüyor gelecek
Kazanan ben olacam, kriz teğet geçecek